Avrupa otomotiv sektörü, Hollandalı çip üreticisi Nexperia’nın yaşadığı kriz nedeniyle alarm durumuna geçti. Bu kriz, hem tedarik zincirlerini hem de üretimi doğrudan etkileyebilir. Almanya’nın otomotiv derneği Verband der Automobilindustrie (VDA), yaşanan anlaşmazlıkların yakında üretim kesintilerine yol açabileceğini açıkladı.
Bu gelişmenin merkezinde, Çin ve Hollanda arasında teknoloji ve güvenlik odaklı bir çip şirketi mücadelesi yer alıyor. Nexperia, Hollanda hükümeti tarafından 30 Eylül’de kontrol altına alındı; karşılık olarak Çin, Nexperia’nın ürün ihracatına kısıtlama getirdi. Bu durum, otomotiv sektörü için kritik olan temel çiplerin tedarikinde ciddi bir risk oluşturuyor.
Nexperia krizi neden otomotivde bu kadar önemli?
Nexperia, modern araçlarda kullanılan transistör ve diyot gibi temel çip bileşenlerinde oldukça yaygın bir tedarikçi. Özellikle araç içi elektronik kontrol ünitelerinde yer alan bu bileşenler, “çok ileri teknoloji” sınıfında olmasa da yüksek hacimli üretim için vazgeçilmez.
VDA Başkanı Hildegard Müller, konuyla ilgili şunları söyledi: “Bu durum önümüzdeki dönemde önemli üretim kısıtlarına ve hatta üretim durmalarına yol açabilir, eğer tedarik kesintisi kısa sürede giderilemezse.”
Yani basit gibi görünen bu çipler, toplam araç üretiminin sürekliliği için kritik. Tedarikte tek bir bileşenin aksaması, montaj hattında domino etkisi yaratabilir.
Volkswagen ne diyor, neler planlanıyor?
Ülkenin önde gelen otomotiv üreticilerinden Volkswagen, çalışanlarına yaptığı yazılı bildirimde şu ifadeleri kullandı: Üretim şu anda etkilenmedi ancak bu dinamik durumda kısa vadede etkilenebiliriz.
Grup ayrıca bazı modellerde kısa süreli üretim duruşları olabileceğini, ancak bu duruşun doğrudan Nexperia kaynaklı bir çip eksikliği nedeniyle olmadığını da belirtti.
Ancak tedarikin sıkışması halinde şirketin “kısa çalışma” (Kurzarbeit) programları üzerinde işçi temsilcileriyle görüşme başlattığına dair haberler de bulunuyor.
Tedarik zincirinde ne değişecek?
Bu krizin otomotiv sanayisine etkileri şunlar olabilir:
- Alternatif tedarikçiye geçiş uzun ve maliyetli; homologasyon süreçleri sürebilir.
- Stok stratejilerinde yeniden yapılanma; daha fazla “yedek parça” ve “yerel üretim” planları gündeme gelebilir.
- Avrupa için “kritik teknoloji tedariki” boyutu öne çıkacak; devlet ve sanayi iş birliği hız kazanabilir.
